In de bergen, door de dalen

Intense en hele goeie week gehad. Het terug zijn in India was echt weer even wennen. Het drukke verkeer, Indiase luchtjes (open riolen e.d.), overal toeterende auto's...maar we hebben hele toffe dingen meegemaakt. Het eerste deel van de week zijn we twee keer per dag in groepjes van drie gewoon de straat op gegaan en hebben we gebeden wat we konden doen. De eerste keer ging ik met Tasha, Debbie en Simon. Tasha kreeg een beeld van een standbeeld. We wisten dat er in de straat tegenover ons hotel bij het busstation een was, dus daar gingen we heen. Een jongen, Sangar, kwam naar ons toe om te bedelen. Hij liep mank. Wat er daarna gebeurde was precies Handelingen in actie. We vertelden hem iets wat neerkwam op: Zilver en goud heb ik niet, maar wat ik heb geef ik je. We baden voor genezing, en dat God hem zou aanraken. Ondertussen stonden er zo'n 35 nieuwsgierige Indische mannen om ons heen. Sangar genas niet, maar meer mensen kwamen om ons heen staan, en vroegen om gebed.
We konden met veel mensen bidden. Na 10 minuten kwam een man naar me toe met Sangar. De man die wat engels sprak zei: He, hij wil jullie religie! Wij baden voor een goeie vertaler, en een paar minuutjes later kwam er een jongen, Sandib, naar ons toe. Hij is onze leeftijd, is on fire chirsten en spreekt heel goed engels. Zo tof. Meteen gebedasverhoring. Toen konden we een wat langer gesprek hebben met Sangar, en nam hij Jezus aan in zijn leven. Daarna konden we hem nog voorzien van lunch, een nieuw shirt en een bengali bijbel.
We zijn zaterdag naar een sloppenwijk gegaan. Daar met mensen gebeden en veel met de kinderen daar gespeeld. Die waren echt overal, en leken uit het niets te voorschijn te komen. We leerden ze wat liedjes met gebaren die ze allemaal meededen..echt schattig.
Zondag hadden we een grote open air voor het Siligiru treinstation. Ik deed mee met het drama, we deden wat getuigenissen en er werd gepreekt. Er stonden zo'n 220 mensen te kijken. We deden een oproep dat als mensen Jezus wilden aannemen of gebed voor genezing wilden hebben ze naar ons toe konden komen. Wat er daarna gebeurde waren 2 chaotische maar fanastische uren. We baden voor tientallen mensen. Ze bleven maar komen. Derek en ik baden voor een man die nogal naar alcahol rook, maar waar we wel een gewoon gesprek mee konden voeren. Hij vroeg genezing voor zijn linkerarm die hij niet helemaal kon strekken. Dus wij bidden voor zijn arm. Er was niet echt verbetering. We baden opnieuw, en het leek toen steeds beter te gaan. Na een tijdje stond hij zijn beiden armen te strekken met een grote grijns op zijn gezicht. We baden ook voor vrijheid van zijn alcahol verslaving. Hij gaf aan dat hij Jezus in zijn leven wilde. We namen hem mee naar de rest van de groep. Hij vroeg vergeving voor zijn drink probleem en was na het bidden ontzettend blij.
Die middag gaven uiteindelijk 33 mensen hun leven aan de Heer, en werden er 29 mensen genezen!! We kwamen thuis met een hele lading bhoedistische en hindu gebedsarmbandjes en kettinkjes die mensen hadden afgedaan omdat ze christen waren geworden. Nou, die wilden wij graag voor ze weggoooien.
De afgelopen drie dagen zijn we de bergen ingegaan! Maandag gingen we naar een stadje, Mirik, zo'n 1400 meter omhoog met onze jeeps. We wisten niet dat Mirik in de bergen lag, dus we waren totaal niet voorbereid op de kou die ons daarboven te wachten stond. Zodra we daar aankwamen gingen we met zn alle een klein kledingwinkeltje in, en bezorgden we die mensen de business dag van hun leven. Het leek nogal op die scene van Cool Runnings wanneer de Jamaicanen aankomen in Amerika en vergaan van de kou, en naar buiten komen in dikke winterjassen. Nadat we allemaal voorzien waren van mutsen en sjaals en hete chai thee hebben we worship gedaan bij een groot meer, en hebben we 's middags een open air gedaan.

Nice 'n warm!

het drama

De volgende dag met de jeeps naar een ander stadje gegaan. Dat was 1400 meter omhoog, en in het stadje was het -2 graden..brrr!. Dat bergje op rijden was trouwens niet de meest veilige ervaring van mijn leven. De wegen waren glad door de regen en mist, sommige autobanden hadden niet al te veel profiel en er was meestal geen hek of iets dergelijks aan de rand van de weg, waardoor je vanuit de jeep recht het ravijn in kon kijken. Zo nu en dan reden we maar 30 cm van de kant af...ja ja, ons vertrouwen in de Heer heeft deze week weer goeie training gehad. Maar het uitzicht was geweldig. Uren lang regenwoudachtige jungle terwijl we langzaam steeds hoger de bergen ingingen tot we boven wat wolken zaten.

creation

In dit stadje dinsdag hebben we smiddags evangelisatie in kleine groepjes gedaan. Leah, Jordan en ik hebben wat rondgelopen, tien minuten vol fascinatie naar een groep aapjes in wat bomen aan de kant van de weg gekeken (met een kleine maar realistische angst dat ze ons zouden aanvallen), veel gebeden en toen uitgenodigd door een vrouw met 4 kinderen. We dronken chai in haar huisje. Ze was moslim, maar we konden het evangelie met haar delen, en mochten voor de familie bidden.
Gister naar een stadje geweest boven op een berg waar een ywam base is. De leider komt uit Engeland en leeft daar al 15 jaar. 'Sochtends hebben we in kleinere groepjes met onze vertalers wat drama's en getuigenissen gedaan. 'S middags deden we een grote open air waar zo'n 150 mensen kwamen kijken. Veel goeie gesprekken na afloop.
Vandaag weer een dagje internet, roomservice en films kijken. Morgen vertekken we tot maandag naar Darjeeling, up in the cold mountains. Woensdag nemen we de trein terug naar Kolkutta...En dan terug naar Perth waar het, zo heb ik gehoord, nu 40 graden is en al het groene gras in geel is veranderd:)
Love you all...
xx, Joanne