Salvation is here...

Dag 4 in Karkabitha, ons stadje aan de grens van India en Nepal. De leiders hebben gister gebeden en omdat we niet voor altijd hier kunnen wachten ligt de dealine op morgen. Als we dan nog niet wegkunnen wordt er een nieuw plan gemaakt, maar we bidden veel en geloven dat het mogelijk is voor ons om naar Katmandu te gaan. Gister zijn we twee keer in kleine groepjes de straat op gegaan om met mensen te praten. Het evangelie delen ligt in dit deel van Nepal wat gevoeliger, vooral ook omdat we vlak bij de douane zitten, dus we kunnen geen grote open lucht meetings doen, maar wel gewoon vrienden maken en ze op die manier af en toe het evangelie uitleggen. Gister hebben we een hele tijd met wat kinderen gespeeld en met hun moeders gepraat. De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk en gastvrij. Het is net als in India heel makkelijk om een gesprek te beginnen.
Vandaag gingen we weer de straat op. Samen met Ashley, Jill en Katie. We baden van te voren. Katie kreeg een beeld van een jongen in een lichtblauw shirt, ik kreeg een bijbelvers waarin God zei dat we verwachting moesten hebben, en Jill had het idee dat we naar de thee tuin moesten lopen. Dit is de iets ingekorte versie van wat er gebeurde.
We liepen dus de richting van de thee tuin uit. Na een tijdje kwamen er twee meiden naast ons lopen, die ons naar hun huis uitnodigden. Daar zat de hele familie, die stoelen voor ons te voorschijn haalden. We zaten daar een tijdje met ze te praten. We vertelden dat we chistenen waren, en ik vroeg ze wat zij geloofden. Veel van de familie waren hindu. Het meisje vertelde dat ze veel vrienden heeft die christen zijn, en dat ze zingen en bidden en 'Jezus vieren'. Ik legde haar toen uit waarom we dat doen, en vertelde de basics van het evangelie.
Haar broer zat ondertussen ook mee te luisteren en knikte zo nu en dan. We vroegen voor we weggingen of we voor hun mochten bidden. Dat vonden ze goed, dus ik bad voor hun huis, en dat zij ook Jezus zouden leren kennen. Het meisje en haar broer (in een lichtblauw shirt) liepen met ons terug naar de weg waar we liepen. Ik liep samen met de broer, Suob, achteraan. Ons gesprek kwam weer op Jezus, en hij leek heel geinteresseerd.Ik vroeg hem of hij een bijbel had. Die had ie niet, maar wilde er wel ontzettend graag een hebben. Ik gaf hem mijn bijbel en legde uit waar de 4 evangelien zijn, dat die over Jezus' leven gaan. Toen zei hij iets van: ik heb Jezus nodig, ik wil hem ook. Hij stond nogal te trillen ondertussen. Ik vroeg em: Dus je wilt Jezus in je leven als jou God? Ja!!, zei hij.Sooo exciting. Ik riep de anderen er weer bij, en we legden aan hem nog meer uit over vergeving, het kruis, dat de hindu goden geen goden zijn maar alleen onze God, en de Heilige Geest. Toen liepen we terug naar het huis om te bidden. Suob bad na wat ik bad, vroeg vergeving en nam Jezus aan als de enige God! Zoooo tof he. Daarna legde ik hem nog wat meer uit over de heilige Geest en mocht ik voor hem bidden om de heilige Geest te ontvangen. Dat deden we, en hij stond daarna helemaal te stralen. Ik las hem het verhaal van de veloren zoon voor, en legde nog wat meer uit. Hij was heel excited: Ik ga mijn hele familie over Jezus vertellen, zij moeten ook Jezus vieren! Bedankt voor het komen, bedankt dat jullie me over Jezus vertelden!
Toen we wegliepen stond zijn hele familie om hem en zijn bijbel heen, en stond hij druk te vertellen over wat er was gebeurd.
Dus ja, we zouden nu eigenlijk in Katmandu zitten, maar we kunnen hier zeker outreach doen!
Ik hoop snel updates te hebben over wat de plannen zijn.
Hopelijk snel een update vanuit Katmandu!
liefs, Joanne