Joanne going down under --> October DTS, Perth

zaterdag, januari 27, 2007

Hey,
Woensdag na een lange treinreis van bijna 15 uur aangekomen aan de grens van India. De trein was heel krap, en de meest onwaarschijnlijke treinreis die ik ooit heb meegemaakt. Elke 2 minuten kwamen er mannen langs met chai thee, nootjes of zelfs knuffels van aapjes en honden die ze aan ons probeerden te verkopen. Was de ene net weg, dan kwam de volgende: Monkeeey, Dooooog..monkeeey,dooog, not expensive. Sjonge, dat was wel lachen, maar ik was blij dat ze er na zo'n 7 uur mee ophielden. Verder waren er ook veel bedelende mensen in de trein die steeds een station verder meegingen. Ik heb een tijdje met zo'n gezin gepraat. Een jonge moeder met eenn baby en een zoon en dochtertje. Ik heb met ze zitten kleuren in de hal voor de wc's en koekjes met ze gegeten. Zo rond 10 uur probeerde ik op mn slaapbank in slaap te vallen, waar niet veel van is gekomen. Het was nogal koud, de wc stonk en het licht van het halletje scheen recht in mn ogen. Op een gegeven moment werd ik wakker geschreeuwd door twee kerels die de trein uitgingen en wilden dat ik de treindeur achter ze op slot deed. Madam!..close the door please...Madam!! O men, dat was wel even minder wakker worden. Een tijdje later toen ik half wakker was zag ik een man langs me lopen met een enorm geweer op zijn rug. Dus ik bidden dat dat maar een man van de beveiliging mocht zijn. We zijn al met al toch veilig om half 4 'snachts aangekomen. Toen met jeeps naar de grens gereden, de zon zien opkomen bij de douane (een hutje aan de kant van de weg), en na een paar uur wachten over de grens naar Nepal gelopen. Dat was echt tof, alles ziet er meteen anders uit. Maar.....toen we er een paar uur waren hoorden we dat er op het moment een politieke staking is waardoor we niet naar kathmandu kunnen. Er is een politieke staking en de weg die we met de bus moeten nemen is voor 200 km gesloten. We zitten nu met zn allen al sinds donderdag te wachten tot er verandering is zodat we in de bus kunnen springen om naar kamtandu te gaan. Op het moment slapen we op de grond in een zaaltje op het dak van een hotel. We bidden veel dat de staking snel over zal gaan, maar we geen idee hebben wanneer dat zal zijn. Sommige nepalezen met wie ik op straat heb gepraat geven het minstens nog een week. Hmm, we zullen zien.
Dus ja, het is lekker avontuurlijk, maar ik heb een goeie tijd en geniet van Nepal. Het is hier een stuk rustiger en vrolijker dan India, en ontzettend mooi.
I keep you all on the high,
liefs, Joanne