Home sweet home

Weer thuis!

De laatste paar dagen in Perth heb ik nog een hele leuke tijd gehad met m'n dts mates die nog over waren. Veel naar het strand geweest, veel bubble-tea en kaoi milkshakes gedronken, films gekeken, naar t kunstmuseum geweest, naar t zee aquarium aan de oceaan geweest...was erg gezellig allemaal.

Omstebeurt gingen er mensen weg, dus twee of drie keer per dag stonden we, met steeds een paar minder, in de laneway op de base mensen uit te zwaaien. Tot het maandagmiddag was en ik er zelf ook vandoor ging. Nog ff goed knuffelen met iedereen, en dan echt weg moeten. Jette bracht me naar het vliegveld. Wij afscheid nemen, en ik met m'n backpack en koffer t vliegveld in om in te checken. Ik had mijn bagage niet gewogen van te voren. Ik wist alleen dat ik 23 kg mee mocht nemen. Ik had al een vermoeden dat ik daar wat overheen zou zitten. Ik bij die balie inchecken en mn bagage op de band doen, en ondertussen hard bidden dat alles gewoon mee zou kunnen. Ik zag opde weegschaal dat ie 32.4 kg aangaf. Meeen, dacht ik, dat wordt dus dingen eruit gooien. Maar tot m'n opluchting zei de balie vrouw er niks van en kon ik alles gewoon meenemen. Toen ik al naar de roltrap naar boven liep stond opeens Jette weer voor mijn neus. "ik kreeg zo'n grote zus gevoel, dus ik kwam maar weer ff terug om te kijken of alles was gelukt bij het inchecken". Haha, wat een lieverd. Nou, wij dus nog gezellig wat te eten halen, en toen moest ik echt naar de terminal.

Een uurtje later steeg mijn vliegtuig naar Singapore op. Lekker beetje vliegtuig food eten, film kijken en ook een amazing mooie zonsondergang boven de wolken boven de oceaan. 'S avonds op Singapore aangekomen. Het was ondertussen al de vierde keer in een half jaar dat ik daar was, dus ik wist nou wel aardig de weg naar gratis internet, goeie koffie en leuke winkeltjes. Dus daar een tijdje rondgehangen en op mijn vlucht van half 1 sochtends gewacht. Op het laatste moment werd toen de gate veranderd en moest ik alsnog rennen om op tijd te komen, maar dat kwam helemaal goed. Toen dus een 13 uur durende vlucht naar Londen. Ik zat naast een gezellig echtpaartje uit Manchester en een meisje uit Sydney met wie ik gezellig heb zitten kletsen tijdens de vlucht. Aardig moe maar heel blij dat ik m'n benen weer kon strekken kwam ik om 6 uur sochtends lokale tijd op Heathrow aan. Daar was het ook rennen naar m'n vlucht, en die ook weer gehaald gelukig. T was wel even grappig om opeens allemaal Nederlanders om me heen te horen. Na een klein uurtje vliegen kwam ik dan toch op Schiphol aan. Het was voor m'n familie even wachten tot ik vanuit de schuifdeuren tevoorschijn kwam omdat ik mijn backpack moest aangeven die nog in Londen bleek te staan. Maar toen, na een uur wachten aan de andere kant van de muur, was het moment daar en stond daar mn familie met een spandoek-ding met mn naam erop..haha. Echt cool.

m'n fans ;)

Ook heb ik nu mijn neefje Ruben weer gezien die onwijs is gegroeid en opeens een soort van kan praten, en heb ik voor het eerst kleine Daniel gezien, die ondertussen al bijna 3 maanden oud is.

Ruben en ik reunited

In dat half jaar heeft ie zich ook wat Aussie skateboard skills aangeleerd

m'n nieuwe vriendje Daniel

De afgelopen week was het wel weer erg wennen aan Nederland, t koude weer, niet constant 50 vrienden om je heen hebben, fietsen, Nederlands praten (t schijnt dat ik een vet engels accent heb gekregen, maar zelf hoor ik er niks van)...

Ja ja, gewoon mijn winterjas weer aan...ik heb er maar aan toegegeven :)

Maar het is ook erg leuk om weer terug te zijn. Afgelopen weekend een hele leuke tijd gehad met mn jeugdgroep, en zondagochtend was ik weerr naar mijn gemeente waar ik in de dienst vanalles heb verteld over mijn tijd in Perth, India en Nepal. Was echt tof ook daar iedereen weer te spreken.

Ik weet niet of ik nog doorga met deze weblog, hoewel Joanne natuurlijk altijd nog wel een mission heeft. Maar voor nu in ieder geval wat afsluitende DTS stat's en woorden.

In het afgelopen half jaar:

- Ben ik op 3 continenten geweest

- Heb ik voeten gezet op bodem van 6 landen.

- Ben ik binnen een week van -4 naar + 37 graden gegaan

- Heb ik in 10 vliegtuigen gezeten

- Mocht ik 76 mensen tot bekering zien komen

- En zag ik er daar met IWT nog eens 1200 bijkomen

- Heb ik op 4 manieren geleerd iemand in het Koreaans te beledigen

- Heb ik een onnoemelijke hoeveelheid aan toast met margarine gegeten

- En...heb ik bijna 50 keer deze weblog geupdate

T was me een eer jongens en meisjes.

Hou van jullie, volg de Heer, en wie weet tot later op deze plek!

Bless, Joanne

Reportback week

Heeey allemaal. Ff een update....
Het is nu al reportbackweek...weeeeird! Vorige week hebben we nog een hele toffe tijd gehad met IWT. We hebben met verschillende grote avonden meegewerkt waar er duizenden mensen zijn gekomen We hebben evangelisatie en gebed in winkelcentra gedaan, en veel meegeholpen met podia op en afbouwen, honderden stoelen klaarzetten en weer opruimen, vloeren vegen...en tussen alle drukte en chaos hebben we tijd gevonden om tenminste 2 keer per dag naar de mac te gaan.
En toen was het opeens weer tijd om terug naar de base te verhuizen. Omdat er op t moment 100 zoveel studenten op de base zijn is er geen plek om onze dts daar te laten overnachten. We zitten nu verspreid in verschillende kerken en staff huizen in de buurt van de base. Ik woon deze laatste week in een heeel nice staff huis. Dania (uit mn klas) haar ouders zijn staff, dus Tasha, Ashley en ik konden daar wel een weekje crashen. Heerlijk! Echt badkamer, keuken, wasmachine, lekker film kijken. Ik slaap met Ashley op de grond onder de trap. Mijn 15 dollar luchtbedje is niet meer wat ie geweest is, dus elke morgen wordt ik op de grond wakker, maar dania's huis heeft hele dikke vloerbedekking, dus dat is eigenlijk helemaal geen probleem.
Deze week hebben we wat lessen over terug gaan naar t niet-zendings leven, en hebben we gister en vandaag met z'n allen gedeeld over onze outreach ervaringen. Eerder deze week hadden we reportback voor de hele base. Elk outreach team vertelde over dingen die God heeft gedaan op outreach. Was echt een toffe en gezellige dienst.
Gisteravond moesten we al afscheid nemen van 20 mensen die tot begin april zullen meewerken en we daarom niet meer zullen zien. Sjonge, wij een uur lang afscheid nemen, tranen met tuiten en toen dan toch hun busjes uitzwaaien. Tja, hoort er bij, maar is zeker niet leuk.
Morgen hebben we afsluitingsdag en is het officieel de laatste dag van DTS. Daarna nog een paar dagen lekker van Aussie genieten!
Tot snel!

liefs, Joanne

Xtreme days

Hoooi,

Zo, dat was me een weekje wel. Verbranden in de zon, een paar koude dagen met veel regen, laat opbijven, vroeg er weer uit, maar een hele goeie tijd!

We hebben deze week met drie IWT avonden meegewerkt. IWT heeft 4 verschillende teams die optredens doen. De eerste twee avonden werkten we mee met Team Xtreme. Een groep van 8 onwijs grote atleten die voor de Heer auto's omrollen, frisdrankblikjes met hun hoofd openbreken en met hun hand bakstenen kapot smashen. Tussendoor vertellen ze het evangelie, en aan het eind van de avond is er een oproep om je leven aan de Heer te geven. Met ons team zijn we stewards geweest, en hebben we nazorg gedaan voor mensen die naar voren kwamen. Het is tof om te zien dat er hier in Aussie, net als in India, op die avonden ook genezingen gebeuren. Rob uit m'n team bad met wat jongens die verschillende injuries hadden. Na het bidden was de pijn weg, en aan andere jongen was genezen van doofheid aan zijn rechteroor. Naast stewarden enzo helpen we ook elke keer mee met het op en afbouwen van het podium.

Nou, dat bakstenen smashen kan ik ook wel...

Gisteravond hebben we meegewerkt met het Island Breeze team. Die hebben een avond met eilanddansen vanuit Fiji, Samoa, Hawai..dat soort plekken. Was ook erg tof en gezellig. Er waren opnieuw zo'n 1500 mensen, en we hebben na de show weer goeie gesprekken gehad.

Verder hebben we deze week een paar keer evangelisatie gedaan in een winkelcentrum en aan het strand. Dat was wel weer even wennen zeg. In India was het ontzettend makkelijk om met mensen te praten. Terug in de westerse wereld komen mensen niet meer naar ons toe om te praten, dus kost het veel meer moeite om een goed gesprek met iemand te krijgen. En hoewel er een hoop mensen zijn die gewoon weglopen zodra ze horen dat je christen bent, hebben we ook wel een paar hele goeie gesprekken gehad.

Ondertussen is het nogsteeds ontzettend gezellig om met z'n allen op onze campingplek te wonen. We hebben een eigen open lucht zwembadje, en een bush met kangaroe's in de achtertuin waar je heel lekker kan wandelen en rondspringen. Tussendoor doen we ook veel trampoline springen, film kijken, mint-chocolademelk drinken, chips eten, en heb ik met Marieke gemiddeld zo'n 2 keer per dag een de-alleroudste-opwekking-liedjes zangsessie. Ja ja, life is good. He..guess what? Nog twee weekies en dan kom ik jullie allen weer verblijden met mijn vreugdevolle aanwezigheid :)

liefs, Joanne